Przedmieścia; Basilica di Superga i Pałac Stupinigi
Na południe od rzeki znajdują się dosyć zaniedbane przedmieścia, a za nimi na zalesionych wzgórzach, luksusowe wille turyńskich przemysłowców, m.in. Gianni Agnellego. Autobus # 70 dowozi turystów do Parco della Rimembranza gdzie dla upamiętnienia turyńskich ofiar I wojny światowej posadzono 10 tysięcy drzew, nad którymi góruje gigantyczna, błyskająca światłami Statua Zwycięstwa. Można stąd także podziwiać wspaniałe widoki, te same, które cieszą oczy finansowej elity miasta.
Celem osobnej wycieczki może być bogata barokowa Basilica di Superga, sprzed której na tle Alp rozciąga się piękna panorama miasta. Bazylika, podobnie jak wiele innych miejsc w Turynie, została wzniesiona przez Filippo Juvarę wysoko na wzgórzu ponad miastem. Położenie to tłumaczy jej historia. W roku 1706 król Wiktor Amadeusz wspiął się na to wzgórze, aby lepiej zobaczyć pozycje połączonej armii francusko-hiszpańskiej, od czterech miesięcy oblegającej miasto. Złożył tutaj przyrzeczenie, że jeśli Madonna pomoże mu w nadchodzącej bitwie, zbuduje tu ku jej czci świątynię. Ponieważ Turyn ocalał, król natychmiast nakazał wyrównanie szczytu wzgórza, zatrudnił Juvarę, i w ciągu następnych 25 lat powstała tu okrągła, widoczna dziś bazylika. Ponad klasycystyczną fasadą wznosi się wsparta na dwóch rzędach białych kolumn wytworna kopuła, poprzecinana oknami i otoczona wieżyczkami o owalnych zwieńczeniach. Najbardziej jednak uderzającą cechą bazyliki są wyryte( na początku tego stulecia) na jej wewnętrznych kolumnach nazwiska.
Wielu turyńczyków przychodzi tu nie po to, aby oddać cześć Maryi Dziewicy, ani żeby zobaczyć wspaniałe mauzolea Sabaudczyków, ale po to, by odwiedzić grób całej drużyny piłkarskiej Torino. Zginęła ona tragicznie w katastrofie samolotu, który w roku 1949 rozbił się o zbocze góry. Jeszcze dzisiaj, obserwując mecz Torino-Juventus, można usłyszeć złowrogi, wykrzykiwany przez zwolenników Juventusu slogan „Superga, Superga”.
Kolejna atrakcja Turynu znajduje się za posępnym osiedlem Mirafiori, zbudowanym dla robotników fabryki Fiata. Jest to luksusowy pałac myśliwski sabaudzkiej rodziny La Palazzina di Caccia di Stupinigi (lato 10.00-11.50 i 15.00-17.20; zima 10.00-11.50i 14.00-16.20; zamkn. pn. i pt.; 3000L dojazd autobusem #41 z Corso Vittorio Emanuele). Pałac powstał w latach 30. XVIII w. i jest chyba najwspanialszym dziełem Juvary, łączącym w harmonijny sposób symetrię z fantazją. Posiada też liczne rokokowe elementy zdobnicze
Z zewnątrz pałac jest raczej zaniedbany, ale w środku zachowano oryginalny luksusowy wygląd. Najbardziej ekstrawagancka sala, owalny Salone Centrale, jest oszałamiającym triumfem iluzjonizmu, łączącym elementy realizmu i fantazji we wspaniałym trompe l’oeil (złudzenie optyczne w malarstwie). Inne pokoje ozdobione są motywami myśliwskimi: na sklepieniach przedstawiona jest w kąpieli Diana, bogini myśliwych.
Ściany ozdobione są scenami polowań, a kaplicę poświęcono św. Hubertowi, patronowi myśliwych. Wszędzie na ścianach pełno jest bogatych zdobień: brokatu, ręcznie malowanego jedwabiu, i delikatnie powlekanego atramentem papieru ryżowego.
Wiele jest też delikatnych XVIII-wiecznych mebli, m.in. złoconych łóżek z baldachimem, inkrustowanych biurek i kredensów, znajduje się tu nawet wspaniała marmurowa łaźnia udekorowana płaskorzeźbą cesarskiego orła (umieszczoną tutaj przez Paulinę Bonaparte).