Nie ma regionów mniej włoskich, niż Piemont i Valle d’Aosta (Val d’Aosta) położone na północno-zachodnim krańcu Włoch, otoczone przez Alpy francuskie i szwajcarskie i poprzecinane górskimi dolinami. Do końca ubiegłego stulecia w Piemoncie mówiło się po francusku, a Val d’Aosta jest nadal regionem dwujęzycznym. Piemont jest jednym z najbogatszych regionów Włoch, znanym z kluczowych z ekonomicznego punktu widzenia korporacji Fiat i Olivetti, oraz ze znakomitej kuchni i wina. W masywie Monte Viso, w Alpach Kotyjskich, ma swoje źródła Pad, najdłuższa rzeka kraju, przepływająca przez szeroką, ciągnącą się przez całe północne Włochy dolinę. W tej dolinie rozrzucone są liczne miasta, rozwinięty jest przemysł i plantacje ryżu. Piemont jest też rajem dla smakoszy i koneserów starych win. Na porośniętych winoroślami północnych wzgórzach Le Langhe i Monferrato produkuje się doskonałe wina Barolo, Bardolino, Barbera i Nebbiolo, oraz sławne musujące Asti Spumante, a w Turynie i okolicach — Martini i Cinzano mieszanki lokalnych win z rosnącymi na wzgórzach ziołami. Kuchnia piemoncka jest obfita i różnorodna: podaje się tu dużo mięsa i dziczyzny, które gotuje się zwykle z winem lub śmietaną, masłem oraz drogą specjalnością regionalną: drobno pokrojonymi białymi truflami.
Turyn, położony na głównej drodze i linii kolejowej z Francji do Mediolanu, jest jedynym miastem w regionie, w którym warto zatrzymać się na dłużej. Jest to drugi co do wielkości ośrodek przemysłowy we Włoszech, ale posiada on także wspaniałe barokowe centrum. Ponadto miasto jest korzystnie położone i umożliwia ciekawe wycieczki po okolicy. Innych, wartych obejrzenia, historycznych miast jest tu mało. Najbardziej interesujące są Alba, dobra baza wypadowa do zwiedzania winnych cantinas oraz Saluzzo, doskonałe miejsce dla wybierających się w doliny zachodniej części regionu. Natomiast Asti ożywia się jedynie w czasie swojego sławnego średniowiecznego palio. Poza tym przybyszów przyciąga tu szansa uprawiania sportów zimowych i turystyki pieszej, szczególnie w okolicy szczytu Monte Viso na zachodzie. Ciekawsze trasy i wspanialsze widoki znajdują się jednak w sąsiednim regionie Valle d’Aosta, który od Szwajcarii i Francji oddzielają najwyższe szczyty Alp: Monte Rosa, Matterhorn i Mont Blanc. Region ten jest rajem dla narciarzy i turystów (wyróżnia się pod tym względem zwłaszcza Park Narodowy wokół szczytu Gran Paradiso). Warto też zwiedzić samą Aostę i jej bogatą w ciekawe zamki okolicę.
PIEMONT
Wiele potraw podawanych dziś w najelegantszych restauracjach Piemontu pochodzi z kuchni dawnej piemonckiej arystokracji, a zwłaszcza książąt i królów sabaudzkich. Dynastia sabaudzka rządziła tym regionem od XI wieku, a ze stolicy w Turynie od roku 1574.
Śladem ich działalności jest monumentalna architektura centrum Turynu i przebogaty pałac myśliwski w podmiejskim Stupinigi. W XIX wieku Piemont był ośrodkiem włoskiego ruchu narodowowyzwoleńczego( Risorgimenlo) i dążeń do zjednoczenia Włoch pod egidą domu sabudzkiego. W rezultacie tych działań pierwszym królem Włoch został Emanuel II, zaś premierem Camillo Cavoura, piemondei mąż stanu. Stolicą nowego państwa stał się Rzym, co spowodowało poważne niezadowolenie piemonckiej arystokracji i klasy średniej. Dla zachowania liczącej się dotąd pozycji regionu, zaczęto zakładać fabryki (m.in. Fiata i Olivetti), które miały w przyszłości przyczynić się do ważnych przemian w społeczeństwie nie tylko piemonckim, ale i włoskim. Dziś Piemont pod względem skupionego tu bogactwa i potęgi politycznej ustępuje jedynie Lombardii.
Podróżowanie jest w Piemoncie dość łatwe. Sieć kolejowo-autobusowa obejmuje cały region i rzadko kiedy konieczny jest autostop. Z Turynu można dostać się do większości miejsc, ale dla wybierających się na wzgórza Le Langhe wygodniejsza jest Alba, a dla chcących odwiedzić doliny zachodniego Piemontu bazą jest Saluzzo.