Okolice Genui
Genua rozszerzyła swoje granice wokół zatoki daleko poza Stare Miasto. Dzięki dobrym połączeniom autobusowo-kolejowym, podczas weekendów popularne są parki i bulwary nadmorskie w Nervi i w Pegli (w kierunku na Savonę). Warto też odwiedzić położone w głębi prowincji tereny, które na wiosnę, gdy kwitną kwiaty a winorośle wypuszczają nowe pędy, są szczególnie zielone i bujne. Można wybrać sobie kilka małych wiosek, albo też pojechać długą trasą wzdłuż gór Ligurii.
Nervi
Położone na wschód dzielnice mieszkaniowe Genui ciągną się aż do miejscowości NERVI (dojazd pociągiem lub autobusem # 17). leżącej wokół niewielkiego portu. Można tu zwykle zauważyć usadowionych na skałach rybaków lub też amatorów kajaków, pływających po morzu. Niektórzy przyjeżdżają do Nervi odwiedzić miejscowe bary, ale większość wybiera piękną, krętą ścieżką spacerową, która biegnie wokół półwyspu i przez leżące u stóp urwiska ogrody. W znajdującym się koło głównej drogi Parco Municipale mieści się kino pod gołym niebem (VI-IX). W lecie w parku odbywa się także sławny festiwal baletowy. Mimo że Nervi jest przedmieściem Genui, dzięki gajom pomarańczowym i bujnym ogrodom tutejszych willi daleko tu do atmosfery wielkiego miasta.
Pegli
Na zachód od Genui, w okolicy lotniska, usytuowane są miejskie zakłady przemysłu ciężkiego. Największa ich koncentracja występuje w podmiejskim Sestre Ponente, które stanowi posępny ciąg hut i bloków mieszkalnych. Pociągi i powolne autobusy linii # 3 ze Stazione Principe przejeżdżają tędy w kierunku dawniej odrębnej, a dziś włączonej do miasta miejscowości letniskowej PEGLI. Do kąpieli morskiej nadają się lepiej inne miejsca, ale Pegli ma swoje własne atrakcje. Należy do nich Villa Durazzo-Pallavicini, aktywnie broniona przed zniszczeniem przez miejscową partię komunistyczną. Willa położona jest wśród ogrodów, ukształtowanych według gustów XIX-wiecznych, usianych wodospadami i pagodami, a obecnie mieści się w niej Museo Civico di Archeologia Ligure (wt.-sb. 9.00-13.00 i 14.00-17.00; 2000 L). Zgromadzono tam przedmioty wydobyte z grobowców znalezionych w górskich jaskiniach na zachodnim wybrzeżu Włoch, w tym szkielet młodego księcia z koroną z muszli morskiej i ceremonialnym sztyletem.
Na północ od Genui
Wielu genueńczyków wyjeżdża w lecie z miasta kierując się w góry w głębi prowincji. Boczna linia kolejowa prowadzi z Genui do CASELLA, skąd jest 12 kilometrów do Lago di Val Noci. Od biegnącej do jeziora trasy odłącza się wąska dróżka, która pnie się w górę Val Brevanna do górzystego Parco Naturale delPAntola. Po drodze mija się dawne wioski, o które w średniowieczu toczyły spór rodziny Spinola i Malaspina, biskupi Tortony i Republika Genui. Gdzieniegdzie na skraju wioski można zobaczyć chylące się ku upadkowi mury zamku zbudowanego przez którąś ze stron konfliktu.
Z Genui w góry prowadzą dwie drogi: do Tortony w Piemoncie i do Piacenzy w Emilii-Romanii. Do Tortony i Mediolanu wiedzie także, wzdłuż autostrady A7 i drogi SS35, główna linia kolejowa, przecinająca obsadzone drzewami owocowymi i winoroślami wzgórza. Na przełęczy Passo di Giovi z drogą do Tortony łączy się Alta Yia dei Monti Liguri. Niedaleko stąd znajduje się BUSALLA, tradycyjne miejsce postoju na trasie z Genui do doliny Padu. Busalla posiada dwa hotele: Vittoria, Via Veneto 177 (»932907), z pokojami za 22 000 L oraz Appennino, Piazza Borzino 8 (» 9340780), w cenie ok. 13 000 L za pokój. W Busalli zatrzymuje się kilka pociągów dziennie.
Natomiat droga do Piacenzy przechodzi przez miejscowość TORRIGLIA, główny ośrodek tego rolniczego, odciętego przez góry od świata rejonu. Tutejsze hotele są dobrą bazą, jeśli chce się zwiedzić dzikie, położone na północ tereny. Znajduje się tu hotel Aurelio, Piazza E. Piaggio 20, z pokojami za 36 000 L oraz Della Posta, Via Matteotti 39 (w 944050), w którym za pokój płaci się 24 000 L. Dalej na tej trasie położona jest wioska MONTEBRUNO. Słynie ona z bogato udekorowanego XV-wiecznego Santuario dclPAssunta (gdzie znajduje się bizantyjska rzeźba Madonny) oraz z czekoladek w kształcie grzyba, zwanych funghetti. Natomiast na obrzeżu ROVEGNO, nad granicą Emilii-Romanii, leży użytkowana po raz pierwszy w XI wieku, a ponownie przystosowana do eksploatacji na początku naszego stulecia, kopalnia miedzi.