Struktura Starego Miasta w Genui uwidacznia średniowieczne podziały polityczne. Od XIII do XIV wieku wpływowe rodziny wyznaczały określone ulice i place jako swoje terytorium. Rejony te obejmowały często kościoły, tak więc modlitwa w cudzym kościele groziła zasztyletowaniem. Labirynt wąskich uliczek był terenem długotrwałych walk między głównymi rodami w mieście, rodzinami Doria, Spinola, Grimaldi i Fieschi. Sytuacja ta zmieniła się dopiero z chwilą wyboru pierwszego doży Genui w roku 1339, kiedy to wszystkie cztery klany zostały wykluczone z zarządu miasta.
Palazzo Ducale. Gesu i Cattedrale
W latach 1384-1515, za wyjątkiem krótkich okresów obcej dominacji, z Palazzo Ducale na Piazza Matteotti rządził miastem doża. Obecny budynek pomalowany w białe i czarne pasy i posiadający ogromne pokryte sklepieniem atrium pochodzi z XVI wieku. Szerokie, prowadzące z dziedzińca w górę schody zostały zaprojektowane z myślą o wspaniałym orszaku doży. Wznoszący się po drugiej stronie placu, zaprojektowany przez Pellegrino Tibaldiego w końcu XVI wieku, ponury kościół Gesu ozdobiony jest masą marmurowej i złoconej sztukaterii, wśród której kryje się Wniebowzięcie Guido Reniego i dwa obrazy Rubensa, Obrzezanie i Cud Św. Ignacego.
W pobliżu portu stoją sczerniałe mury gotyckiej Cattedrale di San Lorenzo (otwarta cały dzień). Centralny portal, otoczony skręconymi, wyżłobionymi kolumnami i zwieńczony przeplatającymi się czarnymi i białymi pasami, został wykonany przez mistrzów francuskich. Statua trzymającego zegar słoneczny świętego Wawrzyńca znana jest w mieście jako figura „szlifierza noży”. W katedrze znajduje się renesansowa kaplica św. Jana Chrzciciela, którego szczątki spoczywały tu niegdyś w XIIl-wiecznym sarkofagu. Raz, po szczególnie niebezpiecznej burzy, księża przenieśli jego trumnę przez miasto, aby uspokoić morze, i odtąd co roku 24 czerwca odbywa się upamiętniająca to wydarzenie procesja ku czci świętego. Jego relikwiarz wraz z wypolerowaną tacą ze szkła kwarcowego, na której według legendy Salome miała otrzymać ściętą głowę świętego Jana, znajduje się w skarbcu (wt.-sb. 9.30-11.45 i 14.00-17.00). Ponadto wystawiono tam pochodzące również z I wieku szklane naczynie, podobno ofiarowane królowej Sabie przez Salomona. Według legendy, naczynia tego użyto podczas Ostatniej Wieczerzy. Są też zabytki sztuki bizantyjskiej i późniejszej, m.in. delikatne, wysadzane klejnotami krzyże i kształtem przypominające ramię relikwiarze.
Okolice Piazza di Sarzano
Powyżej Piazza Matteotti, za szeregiem restauracji i barów, znajduje się Porta Soprana, dawna kamienna brama z dwiema wieżami, prowadząca do miasta. Ciągnąca się stąd do wybrzeża dzielnica składa się z klasztorów, małych placyków, obszarów nie zabudowanych i placów budowy. Ta część miasta została poważnie zniszczona przez alianckie bombardowania w czasie II wojny światowej i dopiero teraz jest odbudowywana.
Położony koło bramy, porośnięty dzikim winem ceglany budynek należał do ojca Kolumba. Był on tkaczem, ale zatrudniał się także jako strażnik bramy miejskiej. Krzysztof był pierwszym członkiem rodziny, który wyruszył na morze.
Władze Genui wydają obecnie mnóstwo pięniędzy na utrzymanie budynków publicznych, m.in. na renowację kościoła Sant’Agostino, którego pokryta mozaiką iglica stanowi dobry punkt orientacyjny w rejonie Piazza di Sarzano.
W sąsiednim budynku mieści się Museo deU’Architettura e Scultura Ligure (wt.-sb. 9.00-13.00 i 15.00-18.00, nd. 9.00-12.45; 2000 L), zbudowane wokół trójkątnych krużganków XIII-wiecznego klasztoru. Muzeum to posiada rzymskie i romańskie fragmenty architektury innych kościołów, a także rzeźby z drewna i starożytne mapy Genui. Jest to szczególnie zaniedbana dzielnica i przechodzący wąskimi uliczkami turyści mogą spotkać się z nieprzyjaznymi spojrzeniami, a czasem i głośnymi gwizdami. Czytane w przewodnikach ostrzeżenia o niebezpieczeństwach czyhających na samotne kobiety są mocno przesadzone — trzeba po prostu zaufać swojemu instynktowi i chodzić tylko tam, gdzie czujemy się bezpiecznie.
Po drodze do portu, idąc Via di Santa Croce, a następnie w prawo Salita Santa Maria, napotyka się jeden z najstarszych kościołów w mieście, XII-wieczną bazylikę Santa Maria di Castello. Sąsiadujący z nią klasztor dominikanów dobudowano w XV wieku, kiedy to sama bazylika została przebudowana w stylu gotyckim. Wewnątrz mieści się muzeum (śr. i sb. 15.00-17.00), które posiada obrazy Lodovico Brea, w tym bogaty kolorystycznie, pełen portretów XVI-wiecznych genueńczyków obraz Ukoronowanie Maryi. W okresie wypraw krzyżowych świątynia służyła za schronienie udającym się do Ziemi Świętej krzyżowcom. Przewodził im Guglielmo Testa di Maglio (Głowa-Młot) Embriaco. Zbudowana przez niego wieża została włączona do sąsiedniego siedmiopiętrowego budynku.
Na północ od Santa Maria biegnie długa, prosta, zbudowana przez Rzymian arteria Via San Bernardo. Obecnie jest to jedna z ruchliwszych, przeznaczonych tylko dla pieszych, ulic w Genui. Za wspaniałymi portalami pałaców, które przebudowano w XV i XVI wieku przez dodanie ozdobnych sklepień, loggii z balustradami i fresków, znajdują się dziś sklepy spożywcze i piekarnie.
W pobliżu Via San Bernardo położony jest cichy, otoczony ruchliwymi ulicami handlowymi Piazza San Donato, na którym wznosi się San Donato, jeden z bardziej atrakcyjnych kościołów Starego Miasta. Białe i czarne pasy na murach tego, jak i innych kościołów, były oznaką prestiżu, gdyż rodziny mogły je tam umieścić jedynie za zezwoleniem, które z kolei wydawano za „wspaniałe czyny ku chwale rodzinnego miasta”. Rodzina Doria posunęła się nawet dalej i na Piazza San Matteo (po drugiej stronie Via San Lorenzo), na umieszczonych na XII-wiecznym kościele i sąsiadujących z nim pałacach marmurowych pasach wyryto napisy, które upamiętniają zasługi poszczególnych członków rodziny.